Փոխնակ մայրը տևական ժամանակ գտնվում է բժիշկ գինեկոլոգ-վերարտադրողաբանի վերահսկողության ներքո՝ սաղմի տեղադրումից առնվազն մեկ ամիս առաջ և հղիության հաստատումից հետո՝ 12 շաբաթվա ընթացքում։ Թվում է, որ փոխնակ մայրն անվերջ դեղեր և վիտամիններ է ընդունում և, բնականաբար, որոշակի հանգստության զգացում է առաջանում, երբ փոխնակ մայրն ավարտում է դեղորայք ընդունելը։ Դա արվում է այն դեպքում, երբ բժիշկ գինեկոլոգ-վերարտադրողաբանները համարում են, որ փոխնակ մոր մարմինն ի վիճակի է ինքնուրույն պահել հղիությունն առանց բժշկական միջամտության: Սա իսկապես լավ զգացողություն է ցանկացած ապագա ծնողի համար:
Երբ բժիշկ գինեկոլոգ-վերարտադրողաբանը փոխնակ մորը դադարում է դեղորայք նշանակել՝ հիմնված մի շարք գործոնների վրա, ապագա ծնողը պետք է հասկանա, որ դա ոչ բոլոր փոխնակ մայրերի մոտ է միաժամանակ լինում: Երբեմն նույն փոխնակ մոր մոտ անգամ նույն ժամանակահատվածը չի լինում տարբեր տեղադրումների կամ հղիությունների ընթացքում, որոնք իրականացվել են նույն բժշկի և նույն ապագա ծնողների հետ: Դեղորայքի դադարեցումն ավելի շատ որոշվում է նրանով, թե ինչպես է փոխնակ մոր մարմինը արձագանքում դեղամիջոցներին և հղիությանը, քան օրացույցի ամսաթվերով:
ԱՄԲ միջոցով էմբրիոլոգը կարողանում է սաղմ ստեղծել մարմնից դուրս, այնուհետև բժիշկ գինեկոլոգ-վերարտադրողաբանն այն տեղափոխում է փոխնակ մոր արգանդը: Բժշկական միջամտությամբ անհրաժեշտ է ստեղծել արգանդի այնպիսի պայմաններ, որ այն ճիշտ նման լինի բնական ճանապարհով բեղմնավորված կնոջ արգանդին: Դա կատարվում է հիմնականում հորմոնալ թերապիայի միջոցով:
Փոխնակ մորը նշանակում են էստրոգեն և պրոգեստերոն՝ այս գործընթացին օգնելու համար: Մինչ էստրոգենն օգնում է, որ արգանդը արյունով հարուստ և հաստ լորձաթաղանթով լինի, պրոգեստերոնն ուղղորդում է մարմինը` ստեղծելու ընկերք և պահպանելու հղիությունը, մինչև որ նոր ձևավորված ընկերքը կարողանա ամրանալ:
Ձվաբջջի արտամարմնային բեղմնավորումը և դրա ներպատվաստումն արգանդի պատին ուղղորդում են մարմինը՝ արտադրելու, ավելացնելու և պահպանելու այդ հորմոնները: Բայց քանի որ բեղմնավորումը և սաղմի կյանքի առաջին մի քանի օրը տեղի են ունենում մարմնից դուրս՝ ԱՄԲ միջոցով ձևավորված հղիությունների ժամանակ, բժիշկ գինեկոլոգ-վերարտադրողաբանը պետք է մանիպուլյացիայի ենթարկի մարմինը՝ այդ հորմոնները արհեստականորեն ստեղծելու համար: Առանց այդ հորմոնների համապատասխան մակարդակի հղիությունը չի կարող կենսունակ լինել:
Բժիշկ գինեկոլոգ-վերարտադրողաբանը յուրաքանչյուր շաբաթ ստուգում է փոխնակ մոր հորմոնի մակարդակը հղիության մինչև 12-րդ շաբաթը՝ նպատակ ունենալով պարզել այն մակարդակները, որոնք կարող են բավականաչափ բարձր չլինել, որպեսզի թույլ տան փոխնակ մոր մարմնին պահպանել ԱՄԲ հղիությունը վաղ փուլերում: Առաջին եռամսյակում՝ ինչ-որ պահի, սովորաբար մինչև 12-րդ շաբաթը, փոխնակ մոր մարմինն սկսում է արտադրել այս երկու հորմոնը, և նրան թույլ են տալիս դանդաղորեն հրաժարվել արհեստական հորմոնալ թերապիայից:
Բժիշկները հակված են զգուշության փոխնակ մոր դեղորայքը դադարեցնելու առումով, և տարբեր բժիշկներ տարբեր պրոտոկոլներով են աշխատում՝ պարզելու, թե երբ է փոխնակ մոր օրգանիզմն ի վիճակի ինքնուրույն պահպանել հղիությունը: Մասամբ պատճառն այն է, որ մեծ տարբերություն կա փոխնակ մայրերի դաշտանի ցիկլն սկսվելու ամսաթվերի մեջ, և նույնիսկ նույն փոխնակ մոր մոտ հանդիպում են դաշտանային ցիկլն սկսվելու տարբեր ամսաթվերով դեպքեր: